Ένα μεσημέρι μιας Πέμπτης του Οκτώβρη δώσαμε το πρώτο μας ραντεβού σε μία πλατεία.
Μα τότε δεν γνωρίζαμε πως έμελε να γίνουμε της βίας η (αντι)βία.
Όντας του κόσμου τα περίεργα και τα τρελά,
το όνομά μας είπαμε να είναι Καλιαρντά.
Μας ένωσε η ανάγκη μας για την δημιουργία μίας αναρχοκουήρ συλλογικότητας αποτελούμενης αποκλειστικά από κουήρ άτομα. Από τα πρώτα μας κιόλας βήματα βρήκαμε στέγη στο (πλέον) στέκι Καλιαρντών, στο ισόγειο της νομικής .
Γιατί όμως λεγόμαστε κουήρ (queer); Ιστορικά αυτή η λέξη χρησιμοποιούταν από τα τέλη του 19ου αιώνα ως slur-βρισιά προς τα λοατκι+ άτομα καθώς σήμαινε “περίεργο”, “παράξενο”. Όμως από τις αρχές του ‘80 επανοικειοποιήσαμε τον όρο και πλέον χρησιμοποιείται ως ταυτότητα σεξουαλικότητας ή/και φύλου, υποδηλώνοντας εναντίωση στην cisετεροκανονικότητα*. Το να είσαι κουήρ δεν είναι μία ακόμη ταμπέλα για να περιορίσει την σεξουαλικότητα και το φύλο μας, αλλά ένας πολιτικός όρος που εναντιώεται στον συστημικό λοατκισμό*. Η κουηρ καταπίεση, με τις διάφορες εκφράσεις της στο χώρο και στο χρόνο, συντηρείται και ξεπλένεται από rainbow καπιταλισμό και κράτος. Παραγράφοντας τα ιστορικά hate crimes προς τα κουήρια και πετώντας μας χαριστικά ψίχουλα, νόμους που θα μας προσφέρουν “ίσα δικαιώματα” με τα cis straight και παρελάσεις υπερηφάνειας, προσπαθούν να μας αποριζοσπαστικοποιήσουν και να μας αφομοιώσουν. Το κουήρ αίμα δεν ξεπλένεται με πολύχρωμα μπλουζάκια.
Βρισκόμαστε σε έναν διαρκή αγώνα αποδόμησης της cisετεροπατριαρχίας και των μοντέλων που μας έχει επιβάλει, αναγνωρίζοντας τα εσωτερικευμένα κατάλοιπα που αφήνει. Τόσο από την εποχή του Stonewall* -όπου η γκέι-λεσβιακή κοινότητα απέκλειε τα τρανς άτομα- όσο και με τις σύγχρονες μπαρούφες των transmedicalists*, υπάρχει ένας διαρκής κανιβαλισμός για το ποιο θα αναδειχθεί “το λιγότερο φρικιό”. Είναι καιρός η λοατκι+ κοινότητα να αποβάλει την εσωτερικευμένη ομοφοβία και τρανσφοβία της. Είμαστε περήφανα φρικιά.
Βλέπουμε το κουηρ-φεμ-αντίσπε κίνημα ως κομματι ενός ευρυτερου αγωνα για την ολικη απελευθερωση , ενός αγώνα συμπεριληπτικού και διαθεματικού που χωράει άτομα με διαφορετικά βιώματα και καταβολές (άτομα με ψυ θέματα, ανάπηρα , χρήστα, μεταναστά, (σεξ)εργατά). Γιατί τα πρόσωπα της καταπίεσης μας, περίπλοκα και σύνθετα, δημιουργούν το κοινό και συνεχές βίωμα της βίας της εξουσίας πάνω στα σώματα μας. Φτιαγμένοι κανόνες πριν από μας για μας έρχονται για να ορίσουν και να οριοθέτησουν την ελευθερία και την έκφρασή μας. Ο κρατισμός, ο σπισισμός*, η ετεροσεξουαλική κυριαρχία, ο ρατσισμός, οι θεσμοί και κρατικοί μηχανισμοί συμπυκνώνονται στην έννοια της επιβολής και αναπαράγουν μοντέλα εξουσίας. Ωστοσο το βίωμα αυτό δεν μας αποθαρρύνει. Οπλιζει την οργή μας, τις σκέψεις μας, γεμίζει με ένταση τον αγώνα μας και μας ωθει να ζυμώθουμε πολιτικά, δημιουργώντας γεγονότα που προκαλούν κοινωνική πόλωση. Παράλληλα, δημιουργούμε safe spaces όπου δεν ακούμε αναπηροφοβικά και τοξικοφοβικά παραληρήματα και αφηγήματα περί ψυχομπάτσων. Στεκόμαστε αλληλέγγυα σε όσα περιορίζονται γεωγραφικά και ιδεολογικά από σύνορα, θρησκείες, πατρίδες και οικογένειες, επιζώντα ενός συστήματος με την ίδια προβληματική ρίζα (με εκφάνσεις συστημικές και καθημερινές). Η αντιεξουσία για μας είναι ανάγκη καθώς από μικρά, ως κουηρ και μη-συμβατικά, βρισκόμαστε υπό απειλή.
Αντιλαμβανόμαστε την αναρχία ως μία συνεχώς εξελισσόμενη δομή αλληλεγγύης και οριζοντιότητας, ως σκέψη και πράξη που συνδυάζονται και αλληλοσυμπληρωνονται σε όλες τις πτυχές της ζωής μας. Έναν αδιακοπο εσωτερικό και αυτοκριτικό αγώνα που εν τέλει αναδεικνύει το πολιτικό υποκείμενο και τη συλλογική-ατομική δράση. Δεν έχουμε την ψευδαίσθηση πως ο αναρχικός χώρος, που δεν μας περικλίει αυτονόητα, θα μας παραχωρήσει μία θέση σε αυτόν, ‘’αφού ωριμάσουν οι συνθήκες’’. Είμαστε εδώ για να τον πουστέψουμε, να τον επαναπροσδιορίσουμε με την ίδια μας την πολιτική ύπαρξη και να νιώσουμε ασφάλεια σε αυτόν. Απαιτούμε συμπεριληπτικότητα στις αντωνυμίες, στα βιώματα και στα σώματα μας. Αναρχικά μέχρι εκεί που σας συμφέρει, κάντε χώρο για τα ανώμαλα κουήρ!
Ως συλλογικότητα που ασχολούμαστε με το κουηρ-φεμνιστικό ζήτημα, δίνουμε μεγάλη βάση στο βίωμα. Για το λόγο αυτό, είμαστε δίπλα σε κάθε άτομο που θέλει να μοιραστεί το βίωμά του με δικούς του όρους, σε ανοιχτά ή κλειστά πλαίσια.
ΧΑΛΩ ΣΕ ΚΑΘΕ ΒΑΚΟΥΛΗ ΚΑΙ ΜΑΧΑΙΡΙΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΒΙΑΣΤΗ
ΜΕ ΠΟΥΤΑΝΙΑ, ΜΕ ΓΚΛΙΤΤΕΡ ΚΑΙ ΜΕ ΠΡΩΚΤΙΚΟ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΔΙΑΛΥΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΡΜΟ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕ ΠΟΥΤΣΕΣ, ΑΝΤΡΕΣ ΜΕ ΜΟΥΝΙΑ ΚΑΙ ΤΡΑΝΣΦΟΒΙΚΟΙ ΧΩΡΙΣ ΔΟΝΤΙΑ
Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΑΣ ΦΕΡΝΕΙ ΑΗΔΙΑ, ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΝΑ ΓΕΜΙΣΟΥΜΕ ΠΟΥΣΤΙΑ ΚΑΙ ΑΝΩΜΑΛΙΑ
ΑΔΕΡΦΕΣ, ΠΡΕΖΑΚΙΑ ΚΑΙ ΟΡΟΘΕΤΙΚΟΙ, ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΘΑ ΣΤΗΣΟΥΜΕ ΓΙΟΡΤΗ
ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ, ΜΗ-ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ, ΟΛΑ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ, ΣΤΗΝ ΣΙΣΕΤΕΡΟΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΘΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΦΩΤΙΑ
Αβέλω ροντοσόλ,
Καλιαρντά
*cisετεροκανονικότητα: η συστημική και κοινωνική επιβολή του στερεότυπου του cis, στρειτ ατόμου ως το μόνο και καθολικό ον, η οποία αναπαράγει το φυλετικό δίπολο, την ετεροφυλοφιλία και την πατριαρχία
*συστημικός λοατκισμός: η αποστειρωμένη και αποριζοσπαστικοποιημένη προβολή των κουηρ ατόμων, που πολλές φορές προσπαθεί να περιορίσει και περιορίζει τα κουηρ άτομα σε συστημικά καλούπια
*Stonewall: μία σειρά εξεγέρσεων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας (ειδικότερα των τρανς, μη-λευκών ατόμων) που ξεκίνησε το 1969 και αποτελεί συμβολικό γεγονός για αυτή
*transmedicalists: τα δυαδικά τρανς άτομα που θεωρούν “φρικιά” και μη-αληθινά τα μη-δυαδικά άτομα και τα τρανς άτομα που δεν θέλουν να παρέμβουν στα σώματά τους για να ταιριάξουν με cis straight πρότυπα
*σπισισμός: ο εξουσιαστικός και καταπιεστικός διαχωρισμός μεταξύ ανθρώπινων και μη-ανθρώπινων ζώων και οι διακρίσεις μεταξύ των μη-ανθρώπινων